Wat moet je er nou eigenlijk nog over zeggen? Het is zo zot dat de meesten het maar classificeren als “ingewikkeld”. Dan kun je het bij wat algemeenheden houden als “langslepend conflict”, “noodzaak tot dialoog” en “onschuldige burgerslachtoffers”. Maar hoe ingewikkeld is het nou eigenlijk om echt iets te vinden van het vermoorden van honderden ongewapende feestende jongeren en het bombarderen van een afgezet mini stukje land met 2 miljoen bewoners? Nou, niet echt ingewikkeld he.

Het meest schokkende vind ik eigenlijk nog wel dat ik door de geweldsexplosie besef dat dat ellenlange kinderachtige (excuus aan alle kinderen) gedoe in Israël bij mij een beetje was weggezakt de laatste jaren. Je went aan jengelende kinderen die blijven drammen en dan kom je in de negeerstand. Totdat één van die kolerekoters z’n verstand totaal verliest en de ander dwaas het voorbeeld volgt. En dan weet je het weer: Israel bezet al tig jaar illegaal gebieden in Palestina en Hamas denkt al net zo lang dat terroristische aanslagen dat gaat oplossen.

De kans dat al die ellende iets goeds gaat brengen, is nihil. De haat aan beide kanten is zo groot, dat dit alleen maar een vruchtbare voedingsbodem vormt voor nog meer haat bij nieuwe generaties.

En het leek zo goed te gaan met de Oslo-akkoorden in 1993. Je hoorde de generatie van toen denken: natuurlijk is het nu klaar met dat gemekker. Dat gekke gedoe in de Sovjet Unie is ook achter de rug en die belachelijke kernwapens gooien we samen met die koude oorlog overboord. Wij snappen dat we allemaal van onze kinderen houden (vrij naar Sting) en het vuurtje niet aangestoken hebben maar wel kunnen doven (vrij naar Billy Joël). En ik kan het weten; ik ben van die generatie. De zelfde generatie die zich afvroeg (en nog steeds afvraagt) hoe het zo ver kan komen dat er oorlogen ontstaan. Gebrek aan gezond verstand was de conclusie. Dus dat zou in de toekomst niet meer kunnen gebeuren. Die toekomst toen is het verleden nu en we zijn geen steek opgeschoten.

De ellende gaat nog wel even duren. Zowel Israël als Hamas is voorlopig niet voor (v)rede vatbaar. De rest van de wereld moet geduld hebben en wachten tot de kibbelende partijen staan uit te hijgen. En als een verstandige moeder moet die rest de vervelende kindertjes vervolgens bij de hand nemen om ze uit te leggen hoe je je dient te gedragen in de grote-mensen-wereld. Of de rest van de wereld over voldoende gezond verstand beschikt om die rol op zich te nemen, is een groot vraagteken. Wat dat betreft lijken alle generaties op de zelfde lijn te zitten.