Het grote vaccinatiecircus is begonnen. Eindelijk wordt het geleverde deel van de 34 miljoen aangeschafte prikken tegen de “nieuwe influenza A (H1N1)”, beter bekend als de Mexicaanse griep, te gelde gemaakt. En nog nooit heeft de overheid zo zijn best moeten doen om de burger te overtuigen van de goede bedoelingen en veiligheid van het goedje dat vooral in vele kleine armpjes wordt geïnjecteerd.

De GGD als grote organisator achter deze landelijke operatie geeft aan tevreden te zijn over de opkomst en haar verwachtingen overtroffen te zien. We hebben het dan over een percentage van tussen de 60 en 80%. Met de verwachtingen moet het dan wel zeer triest gesteld zijn geweest.

Iedere criticaster die van dichtbij de inspanningen van Klink cs gade heeft kunnen slaan, moet zijn petje afnemen voor de strakke, geoliede en toch burgervriendelijke machine die is gaan draaien. Bevlogen mensen, van de medisch specialist tot de ingeroepen goedheiligman uit Spanje, werken een goed doordacht programma af. En op de site van de Rijksoverheid (www.grieppandemie.nl), incl. video-chats met deskundigen en een breed uitgemeten “reclame” slogan (grip op griep), valt niets tot nauwelijks iets op te merken.

Wat maakt de burger dan zo wantrouwend? Hebben we iets tegen vaccins? Niet echt. Van kinds af aan laten we ons lichaam kennismaken met vreemde stoffen om er voor te zorgen dat we er nooit echt last van krijgen. En hoeveel mensen kennen we die “nee” hebben gezegd tegen het BMR- (bof, mazelen en rodehond) of DaKTP-vaccin (difterie, kinkhoest, tetanus en polio)?

Hét grote verschil tussen het tijdperk van de start van die ingeburgerde beschermers en die van de Mexicaanse variant is de hoeveelheid aan data. Met een druk op de knop zetten we de tsunami in werking en zonder veel moeite vinden we wat we wíllen vinden. Mogelijk zijn we niet minder kritisch (integendeel) maar een berg aan onjuiste informatie ontneemt per definitie het zicht en zorgt voor blijvende ruis. Geen site, campagne, politicus of emeritus hoogleraar die daar iets aan kan doen.

Voor een mega-project en gebeurtenis als de Mexicaanse griep is deze factor haast ongrijpbaar. Op micro-niveau kan het onder controle brengen van de informatievoorziening van wezenlijke invloed zijn op het slagen van een project. Persvrijheid met een strenge edoch rechtvaardige eindredacteur.