Iran financiert de ontwikkeling van een aardgasveld door de uitgifte van obligaties ter waarde van €1 tot €4 miljard. Klein berichtje in de krant van vandaag. Een paar pagina’s verder nog een klein berichtje: Iran heeft nieuwe luchtafweerraketten getest i.v.m. de toegenomen buitenlandse dreiging van luchtaanvallen. Dat laatste wordt luchtig toegeschreven aan het huidige nucleaire beleid van de Islamitische republiek. En daar zit wat in, gezien het feit dat de eerder genoemde obligaties alleen in het binnenland worden geplaatst.

Toch laat de combinatie van deze berichtjes meer zien dan in eerste instantie lijkt. Iran is niet bezorgd om haar eigen nucleaire programma. Logisch. Het is van haar, door haar en voor haar dus als de kans bestaat dat het Iran schaadt, zal Iran ingrijpen. Zo’n beetje de rest van de wereld is op zijn zachtst gezegd bezorgd. Een gevaarlijk goedje in de handen van een instabiele eigenaar vormt een explosieve combinatie. Die rest van de wereld heeft haar beeld van en mening over dit immense land in het Midden-Oosten wel klaar en daar zit weinig speelruimte in.

Is het niet verrassend dat een dergelijk barbaars land de Koninklijke weg volgt voor het vergaren van kapitaal? Is dat nodig in een land zonder wetten en waar de gezaghebbende macht alle touwtjes in handen heeft? Blijkbaar wel. Het gordijn is waarschijnlijk te gesloten om te stellen dat de beeldvorming over dit land faliekant onjuist is maar opmerkelijk is het wel. Doet een beetje denken aan een koude oorlog en een muur.