Even een stukje geschiedenis. Mazarin was in 1643 de eerste minister van Frankrijk. Koning Lodewijk XIV was met 5 jaar immers nog te jong om voor Zonnekoning te spelen en moeder Anna van Oostenrijk niet thuis in de politieke arena. Mazarin’s lijfspreuk was: “Wie het hart heeft, heeft alles”. En dat was slim. Met die goedheid speelde hij het klaar zijn onderdanen altijd in meerdere rivaliserende kampen op te delen. Hij waakte voor slechts twee muitende partijen met de reële kans dat een van die partijen voldoende macht zou vergaren om een serieuze greep naar de macht te doen. Iets waar deze kardinaal, mogelijkerwijs geïnspireerd door de Latijnse “verdeel en heers” spreuk van 2.000 jaar eerder, niet op zat te wachten.

De geschiedenis levert lessen voor het heden om een herhaling in de toekomst te voorkomen. Maar niet iedereen heeft in de klas even goed opgelet. Daarvoor gaan we weer terug naar het nu en richten ons vizier op Griekenland. De oude beschaving die al tijden synoniem staat voor een Euro-probleem en al net zo lang wacht op een wonder uit de hoge hoed.

In recordtempo heeft de financiële wetenschap (laten we alle creatievellingen gemakshalve maar zo noemen) een waslijst aan Griekenland scenario’s bedacht. Een luchtige graai uit de grabbelton in Athene:
• Griekenland keert terug naar de Drachme.
• Intensivering samenwerking tussen Griekenland en Anatolië.
• Privatisering Griekse staatsbedrijven.
• Extra geldinjecties door Eurolanden.
• Meer leningen door Eurolanden en het IMF.
• Vrijwillige verleningen looptijd bestaande leningen.
• Afstempeling bestaande leningen.
• Gecoördineerd faillissement.
• Drastische bezuinigingen door de Griekse politiek.
Voor de fanatieke puzzelaar zijn combinaties natuurlijk nog interessanter en kijkt Griekenland al gauw tegen tientallen oplossingsrichtingen aan.

De redding van Griekenland is een heet politiek hangijzer op nationaal niveau. Met die wetenschap in het achterhoofd worden de tientallen miljoenen stemmers scherp in de gaten gehouden en politieke bewegingen op de kritische massa afgestemd. En daar komt die oude Mazarin om de hoek kijken. Zoals hij al aanvoelde, kan de burgerij zoveel keuze niet behappen en blijft een duidelijke richting uit. De beslissers op hoog niveau dwalen mee en een duidelijke keuze of zelfs maar richting blijft uit. De PVV aan de andere kant kent haar klassiekers en beperkt de keuze tot wel of geen steun. Populistisch of niet, zij trekt op die manier heel wat kiezers in haar kamp.

Met die echte Europese eenwording was Mazarin overigens ook al een stapje verder. De machtigste man van Frankrijk was geen Fransman maar kwam ter wereld als Mazarino in het Italiaanse dorpje Pescina. Dát stukje geschiedenis wordt wat minder makkelijk herhaald.