Oneliners zijn hot. De Provinciale Staten verkiezingen van deze week maakten dat nog eens duidelijk. Bekend met en voorbereid op de korte spreektijd tijdens televisiedebatten vuurde menig politiek leider en leidster een kort statement met humoristische ondertoon op de kijker af. Dat ingestuurde humor een vak apart is, werd daardoor gênant duidelijk maar weerhield de volksvertegenwoordigers niet

Het handelswapen van vooral Emile Roemer past volledig in de huidige tijd. Kijkers, lezers en luisteraars gunnen zich geen tijd voor lange monologen en willen al zappend meningen en standpunten vernemen. En feitelijk is de gesproken oneliner het slotstuk van de “statement-communicatie” die met blogs, chats, krabbels, sms en twitter al langer wordt toegepast.

De overgang naar “statement-communicatie” brengt een dilemma met zich mee dat ook door de Investment Services branche wordt gevoeld: geen ruimte voor nuance. De ontvanger van het statement is door de zeer summiere omvang alleen in staat een “eens” of “oneens” oordeel te vellen.

Dat is lastig als de cliënt op die zwart-wit wijze geïnformeerd wordt over iets dat betrekking heeft op zijn veelkleurige persoonlijke situatie. Zo moest het zogenaamde “AFM-mannetje” (hoe zwaarder het risico, hoe krommer hij loopt) elke belegger in één oogopslag inzicht verschaffen in het risico van een product. Na vijf jaar concludeert de AFM dat het beleggers vooral op het verkeerde been zet en gebruikers een eigen invulling geven aan het figuurtje. Dat beleggers de moeite niet nemen een uitgebreider prospectus te bestuderen, wordt als gegeven gezien.

Ook binnen organisaties veroorzaakt “statement-communicatie” onnodige verwarring. Sprekend voorbeeld zijn de stoplichtkleuren die meer dan eens worden gebruikt om richting het management de status van een reconciliatieverschil aan te geven. Een medewerker kan met volle overtuiging het vakje groen kleuren in de wetenschap dat het verschil “onder controle” is terwijl de manager er prat op gaat dat er überhaupt geen verschil is. Een nuanceverschil met mogelijk grote gevolgen.

Een beeld zegt meer dan duizend woorden, maar spreekt het beeld de juiste taal? Toch nog een afsluitende oneliner.