In de ban van olie
Onder één hoedje spelen om prijzen op een gewenst niveau te houden (of te krijgen) mag niet. Dat is kartelvorming en simpelweg niet toegestaan. We tillen daar zo zwaar aan dat de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa) in het leven is geroepen om continue op jacht te gaan naar mogelijke overtreders. En met succes: per jaar neemt de NMa zo’n 15 kartelvormers op de korrel.
De drijfveer voor de NMa is de bescherming van de belangen van de consument. Puur financiële belangen wel te verstaan en daarom breed geaccepteerd en toegejuicht. Andere organisaties waken over het ‘geweten’ van de consument. De organisatie Alliance2015 bijvoorbeeld springt op de bres als kinderarbeid wordt vermoedt, Max Havelaar bedingt eerlijke vergoedingen voor producenten in ontwikkelingslanden en FSC stimuleert verantwoord gekapt hardhout. De consument wordt de mogelijkheid geboden met een schoon geweten een product aan te schaffen.
Aan het oliefront schittert een soortgelijke organisatie door afwezigheid. Initiatieven en oproepen te over om groene energie ingeburgerd te krijgen maar geen keurmerk voor (noodgedwongen) olieaankopen. Terwijl met name de afgelopen week heel wat potentiële puntenaftrek opgeleverd zou hebben:
– De ontdekking van een olieveld in Afghanistan als terugbetaling van de miljarden geïnvesteerde Amerikaanse oorlogsdollars.
– De goudkoorts in Ghana waar een nieuwe onderzeese plas voor een explosie aan bedrijvigheid en zorgen voor de lokale bevolking zorgt.
– De (zoveelste) sabotage in Nigeria waardoor Shell zich gedwongen zag de exploitatie stil te leggen.
– Het besluit van BP om het definitief dichten van het lek in de golf van Mexico nog even uit te stellen.
Frappant genoeg was tussen bovenstaande nieuwsberichten ook de oorzaak voor het ontbrekende keurmerk terug te vinden. De OPEC voorspelde een sterker groei van de vraag naar de fossiele brandstof. De realiteit is, dat we nog lang niet zonder kunnen en de negatieve ‘side effects’, mede door de sterke olielobby, voor lief nemen.