Er is een crisis voor nodig maar er wordt serieus gesproken, gediscussieerd en onderhandeld over één overkoepelende Europese toezichthouder. Hoewel, laten we het nou niet té makkelijk maken.

Er is niet zozeer één toezichthouder in de maak als wel een Europees systeem van toezichthouders: een European System of Financial Supervisors (ESFS). Dat systeem huisvest vervolgens een drietal meer concrete toezichtorganen, gericht op de bancaire sector (EBA: European Banking Authority), de verzekerings- en pensioenactiviteiten (EIOPA: European Insurance and Occupational Pensions Authority) en de effectenwereld (ESMA: European Securities and Markets Authority). Deze nieuwe organen krijgen formeel het ESA-stempel (European Supervisory Authority). Om het af te maken wordt daar nog een vierde orgaan aan toegevoegd om bedreigingen van het financiële systeem in een vroeg stadium te detecteren en monitoren (ESRB: European Systematic Risk Board).

Met een paar pennenstreken hebben we er dus zes imponerende afkortingen bij. In een wereld waarin door de vele belangenorganisaties het belang nog moeilijk zichtbaar is (met name voor de ultieme belanghebbende: de klant), is dat niet schokkend. Er verdwijnen zelfs een aantal partijen van het toneel aangezien zij, als ware het echte bedrijven die ten prooi zijn gevallen aan een overname, worden geïntegreerd in de nieuwe spelers. Als de ESFS een feit is, zien we de kreten CESR (Commitee of European Securities Regulators), CEBS (Committee of European Banking Supervisors) en CEIPOS (Committee of European Insurance and Occupational Pensions Supervisors) niet meer terug. En het lijkt niet onlogisch dat de bestaande FSB (Financial Stability Board) opgaat in de ESRB.

Het streven is de ESFS en ESRB op 1 januari 2011 in de lucht te hebben. Gezien de crisisangst begrijpelijk en de al gedane concessies in ogenschouw nemend ook niet irreëel. Feitelijk is de kracht van de nieuwe toezichthouder al eerder rigoureus ingeperkt door het akkoord dat de nationale toezichthouders altijd het laatste woord hebben. De ESFS dreigt dus niet veel meer te worden dan een gemuilkorfde pitbull aan een kort lijntje. Een déjà vu met het Stabiliteits- en Groeipact uit 1997, dat puntje bij paaltje sanctieloos genegeerd kon worden ten faveure van nationale belangen, komt al snel naar boven.