Rotterdammers hoeven niet nogmaals de gang naar de stembus te maken. Ook in de havenstad blijft het (vooralsnog) tot twee maal dit jaar en wordt de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen van 3 maart erkend. Even dreigde de genomen moeite van 46% van de Rotterdamse stemgerechtigden voor niets te zijn geweest. Geconstateerde onregelmatigheden waren voor Leefbaar Rotterdam aanleiding de boel eens flink op te blazen en met kreten als fraude en manipulatie een hertelling te eisen.

Het resultaat van deze kostbare mediastunt is inmiddels bekend. Geen enkele partij hoeft een zetel in te leveren of krijgt er een bij. Meest schokkende (voor de direct betrokkenen althans) is een wijziging van de persoon die zitting gaat nemen in de raad voor D66 en CDD. Op basis van een iets andere uitslag aan voorkeursstemmen wordt binnen deze partijen stuivertje gewisseld.

Ook het feit dat de hertelling 1.202 meer uitgebrachte stemmen opleverde mag voor zo’n majeur en grotendeels handmatige operatie geen verassing zijn en heeft met 472.070 kiesgerechtigden zeker geen invloed van betekenis. Statistici zullen ongetwijfeld een lans kunnen breken om al bij een veel lager percentage van 46 de stembureaus te sluiten en de stemming als betrouwbaar representatief te verklaren.

De kieswet biedt de politiek, beïnvloed door overwaaiende sensationele taferelen van voorloper Amerika, de mogelijkheid het gezond verstand uit te schakelen en een show ten gunste van het eigen ego op te starten. De heer Pastors van genoemde partij is ongetwijfeld ingefluisterd over het bestaan van artikel J36 (In het stemlokaal worden geen activiteiten ontplooid die erop gericht zijn de kiezers in hun keuze te beïnvloeden) op basis waarvan hij meende dat veel stemmen ongeldig moesten worden verklaard. Dat hier geen sprake was manipulatie en onder dwang uitgebrachte stemmen kon een ieder uit TV-beelden concluderen, maar de wet is nu eenmaal niet al te gevoelig voor subjectiviteit. Dat een hertelling deze gemeende onregelmatigheden niet zal kunnen corrigeren, werd gemakshalve terzijde geschoven.

De zelfde kieswet biedt met artikel J28 in ieder geval een oplossing voor de volgende verkiezing en zal een explosieve groei laten zien van het aantal kiesgerechtigden dat met tijdelijke krukken de gang naar de stembus maakt (Wanneer aan het stembureau blijkt dat een kiezer wegens zijn lichamelijke gesteldheid hulp behoeft, staat het toe dat deze zich laat bijstaan).

Het blijft jammer dat 750 ambtenaren ingeschakeld moesten worden om een vooraf bekend resultaat te behalen. Geen lokaal aanwezige autoriteit die sterk genoeg is om dit soort bewegingen snel de kop in te drukken en naar het land van zinloosheid te verwijzen.

Ook in projectenland ligt dit gevaar altijd op de loer: stakeholders die teruggrijpen naar formaliteit en daarmee het uiteindelijke doel in gevaar brengen. Een projectmanager zorgt er voor dat de formaliteit het einddoel dient en geen eigen leven gaat leiden. De kracht mensen uit het drijfzand van processen en procedures te halen is daarvoor een groot goed. Geen wet die daarbij kan helpen.