Een nieuwe dag, een nieuwe maand, een nieuw kwartaal. En ook nog eens een nieuw jaar. We hebben het hard nodig: vitamine nieuw. Nieuwe leiders staan op, nieuwe doelen worden geformuleerd, nieuwe strategieën worden gesmeed. En dat doen we niet alleen omdat de budgetcyclus ons dat opdraagt of het doelstellingsgesprek met de leidinggevende daar om vraagt.

Het is een middel om het verleden zo snel mogelijk achter ons laten en als geschiedenis te beschouwen. Een middel derhalve om de crisis te bestrijden of in ieder geval het gevoel te creëren dat we daar vol overgave en op een goede manier mee bezig zijn. Het past in de bekende Maslow-theorie uit 1934 waarin de behoefte van de mens in vijf elkaar opvolgende niveaus wordt opgedeeld: fysieke behoeften (eten, drinken, huisvesting), behoefte aan veiligheid, sociale behoeften, behoefte aan waardering en (als ultiem sluitstuk) maximale ontplooiing.

Met een schone lei kunnen beginnen, geeft ons de mogelijkheid de rust, de orde en het veilige gevoel terug te krijgen dat we in turbulente en onrustige tijden zijn kwijt geraakt. Een behoefte op niveau twee derhalve die wat betreft mogelijke gezondheidsproblemen (stress, burn-out) zelfs niveau een beroert. Met recht een basisbehoefte dus en daarom niet te onderschatten.

De beleving van het eerder aangehaalde doelstellingsgesprek staat hier qua beleving vaak haaks op. Een gemiste kans. Voor zowel de partij die met de doelstellingen aan de slag moet als de partij die ze formeel oplegt. Het loont de moeite meer aandacht te besteden aan het voordeel dat beiden kunnen beleven aan goede en enthousiast gedragen doelstellingen. Gebeurt dat goed en gedegen dan wordt daarmee een solide opstap naar het volgende Maslow-niveau gemaakt: een werknemer die zich geaccepteerd en misschien zelfs geliefd voelt.