Wie gaat de mensheid de ogen openen? Tot nu toe hebben heel wat mensen een poging gedaan; meerdere malen uitmondend in serieuze belangengroeperingen en voorvechters als Greenpeace en Al Gore. Maar een individu annex club die een doorslaggevende cultuurwijziging teweeg kan brengen in ons “milieugedrag” moet zich nog presenteren. Als ware het daadwerkelijk een vacature, de uitdaging is duidelijk: vind tijdig een oplossing voor het te gronde richten van onze eigen planeet. Best lastig.

Kunnen we ons permitteren zo laconiek te reageren? We denken in ieder geval van wel. Het NRC repte over de hoop in “technofix”, zijnde de technologie die uiteindelijk wel met de oplossing komt aanzetten. Enorm naïef en gevaarlijk maar het heeft een voedingsbodem.

Tot nu toe hebben “we” immers alle wereldbedreigingen fantastisch overwonnen. Een kleine greep met kaskrakers: “War of the Worlds” (kwaadaardig en overwonnen bezoek van Mars uit 2005), “Armageddon” (Bruce Willis redt in 1998 de aarde van een meteoor), “I am legend” (Will Smith veroorzaakt en elimineert een wereldwijde dodelijke bacterie), “The day after tomorrow” (een bíjna fataal koudefront) en “2012” (klimatoloogachtige rampen teisteren moeder aarde).

En in het echt staan we ook ons mannetje. We hebben de kernramp in Tsjernobyl (ruim 20 jaar geleden al) prima doorstaan. Vroeg of laat komen we in alle oorlogsvoeringen als glorieuze winnaar bovendrijven. We staan met vastberaden blik op de beschermingswallen die we opwerpen na een aanval van het water.

Het verleden en de virtuele wereld bieden geen garanties voor de toekomst maar beïnvloeden ons beoordelingsvermogen aanzienlijk. Zeker als het een vijand betreft die zich pas laat zien als het te laat is. Degene die de aardbewoners met succes kan overtuigen van het onzichtbare gevaar én de individuele macht om die te verslaan, kan zich opmaken voor een Nobelprijs. In december mag een peloton aan verantwoordelijke politici op de klimaattop in Kopenhagen een nieuwe poging doen. De voorbereidingen hebben veel weg van een plichtmatig nummer en politieke routine. Blijft lastig.