Bestseller uit Wognum
“De Prooi”: 400 pagina’s over de uitverkoop van ABN/AMRO. “Het drama Ahold”: zelfde schrijver die in 348 bladzijden de fraude bij Ahold uiteenzet. “The smartest guys in the room”: 464 pagina’s over de val van Enron. “Madoff, the man who stole $65 billion”: 320 pagina’s en een zelfverklarende titel.
De een zijn dood, de ander zijn brood. Dat maakt deze spraakmakende gebeurtenissen wel duidelijk. Schrijvers van deze boeken beleven hoogtijdagen en worden keer op keer getrakteerd op nieuw materiaal. De volgende bestseller in deze serie laat zich raden: “Koopsompolis & Broodje Kaas; de opkomst en ondergang van het DSB-imperium”. Met een beetje fantasie moet daar een pil van minimaal 500 pagina’s uit te slepen zijn. Hoewel. Valt er wel zoveel te vertellen over de kredietboer uit Wognum? Dat zou wel eens mee kunnen vallen. Of tegen, als je die pil wilt schrijven.
Geboren en getogen in het Noorden van het land, MAVO gedaan, blauwe maandag bij de politie, Frisia opgericht, uit laten groeien tot het succesvolle DSB (120 bestaande en voormalige handelsnamen!) en de nek omgedraaid door de zelfde mensen die het groot maakten: de naïeve consument. Natuurlijk kan de schrijver er heel wat smeuïge zaken bij halen en er een soort van doktersroman van maken: de opkomst van AZ, de aanname van Gerrit Zalm, de liefde voor het schaatsen, de mislukte poging tot beursgang bij een gerenommeerde Investment Bank, het korte verblijf van Frank de Grave, de soms komische rol van Klaas Wilting, de geldslurpende kunst, de David Lakeman tegen Goliath DSB en de rechtbank klucht rondom het formele faillissement.
Maar een echt inhoudelijk boek kan beter geschreven worden over de motor achter de grote up en snelle down: de cliënten van DSB en de toekijkers. Fascinerend waren de reclames voor goedkoop geld en iedereen die niet de telefoon pakte of een mail stuurde, wist dat het fout zat. Kwakzalverij in een prachtig modern jasje. Uit de zelfde hoek: gelukzoekers die hun geld voor 30 basispunten meer aan de “Dirk Scheeringa Bank” toevertrouwden en tot de buitencategorie behoren als dat meer dan €100.000 bedroeg. Wat beweegt deze groep mensen? Wat zien ze niet of willen ze niet zien? En bovenal: waarom bleven de mensen die konden ingrijpen alleen maar toekijken, als ware het een te water geraakte auto die langzaam zinkt? Dát is een interessant boek. Maar of het de 500 pagina’s gaat halen en een beststeller wordt, valt te betwijfelen. Daarvoor is toch weer die zelfde consument nodig.